Geef tijd aan tijd

Een blik, een glimlach, een herinnering. Ze herkenden elkaar niet. Niet van toen, wél van nu. Facebook, je weet wel. Het was dan ook 30 jaar geleden. Meer dan een kwart eeuw voorbij. Zoveel levens geleefd, tijd aan tijd geschonken. Plots was het moment er. De ontmoeting. Alles stond even stil. Het besef hoe kort, hoe relatief het leven is.

Twee levenspaden die zich ooit vluchtig kruisten, om daarna weer snel te splitsen. De herinnering verborg zich in de hoeken van het leven. Tot het moment dat vragen de stilte braken. Antwoorden vulden onbeschreven geschiedenis.
‘Ben je gelukkig?’ De niet gestelde vraag. Ze keek hem aan, terwijl hij zweeg. Hij vertelde het niet. De vluchtige uren overbrugden geen 30 jaar.

Drie zoenen en een afscheid. De stad verzwolg het verhaal, gulzig en abrupt. Nog even zwaaien en weg. Ieder terug naar het vertrouwde leven, waar open armen hen opwachtte.